Share:

माटो खान्छु,पसिना बगाउँछु

दुखमा जिन्दगी चलाई राखेको छु

घामले पोल्नु पोल्छ ,बर्खाले निथ्रुक भिजाउँछ

तर आफू त किसान निउरिरहन्छु हरपल ।

सुत्दा पनि आउदो रैछ आफ्नो खेतबारी

गोडमेल गरी सम्मान गर्छु आफ्नो खेतबारी

उत्पादन गर्न खोज्छु संसारलाई भोजन

धर्ती पूजा गर्छु म त यही हाे मेरो धन ।

म बाँचुन्जेल, खेतबारीमा हुन्छु

आँसु लुकाएर धैर्यको मान उमार्दै जान्छु

मेरो स्वाभिमान, मेरो माटोका लागि

किसानको सङ्घर्ष नै  जीवनको वास्तविकता ।

माटो बिग्रे मन रुन्छ किसानकाे  मानमा आगो

हाम्रा मेरुदण्ड किसान नै त हुन्

तर पर्छ दुख किसानलाई किन

जीवनको मुख्य पत्र किसान नै त हुन् ।